Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Ο Λύκος

Αποσπάσματα από το βιβλίο "Ο Λύκος" του Τζόζεφ Σμιθ, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα


Και νιώθω δέος για όσα σίγουρα θα αισθάνεται το ζώο τώρα που με κοιτάζει κατάματα, γιατί ξέρω από που κατάγομαι και τι είμαι, γιατί είμαι ο λύκος, είμαι αυτός που αφαιρεί ζωή: το αρπακτικό θηρίο. Ορμώ με τα μάτια ορθάνοιχτα και αντικρίζω στη ματιά της λείας μου αγριεμένη τη λάμψη του Θανάτου. Είμαι ο λύκος, η σκιά που κομίζει το φως του Θανάτου, η ζωή που φέρνει τη λύτρωση στα όλο φόβο και κόπο κοπάδια, στον κοπετό των ασθενών δίνω ένα τέλος. Βρέθηκα δίπλα σε ζώα πολλά και άκουσα την τελευταία τους πνοή, τα κράτησα, τα έριξα κάτω, τα ξέσκισα, ενώ εκείνα μούγκριζαν και πάλευαν για τη ζωή που είχαν εγκαταλείψει και την είχαν απολησμονήσει και τα ξύπνησα για να αναβαπτιστούν οριστικά στην αναλαμπή της την τελευταία.

Όσο πλησιάζω, οι μορφές τους ξεχωρίζουν. Διακρίνω πλέον αμέσως τα μεγάλα απ’ τα μικρά, τα λεπτά από τα αδύναμα και ποια πιθανώς κουτσαίνουν. Απόψε όμως δεν θα είμαι προσεκτικός στην επιλογή. Με τα πλάσματα αυτά δεν είναι δυνατόν να αναμετρηθώ σαν κυνηγός, γιατί είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, ζώα που τα βασάνισε ο άνθρωπος για να προδώσουν την άγρια φύση τους και που τα έκανε αποκρουστικά καθώς ξεγύμνωσε από κάθε ένστικτο άλλο, έκτος από το να στριμώχνονται σε κοπάδι ανόητα και να τρέχουν πανικόβλητα σε κύκλο. Θα προτιμούσα να φάω κουφάρι από άγριο ζώο παρά να σκοτώσω πρόβατο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου